دوربین شبکه

 دوربین های تحت شبکه که معمولا با عنوان دوربین های IP نیز معرفی می شوند را می توان متشکل از یک دوربین و یک کامپیوتر که با هم ترکیب شده اند توصیف کرد . بخش های اصلی یک دوربین تحت شبکه شامل یک لنز ، یک سنسور تصویر ، یک یا چند پردازشگر و یک حافظه می باشد .

از پردازشگر ها برای پردازش تصویر ، فشرده سازی و ذخیره تصاویر ، آنالیز ویدیویی تصاویر و قابلیت های تحت شبکه استفاده میشود . از حافظه برای ذخیره سازی firmware دوربین های تحت شبکه و همچنین برای ضبط تصاویر در خود دوربین و بدون نیاز به ابزار دخیره سازی پشتیبان استفاده می شود .

دوربین شبکه

در مورد دوربین های تحت شبکه ما نیازی به دستگاه مرکزی DVR نداریم . در واقع دوربین های تحت شبکه از طریق کابل های شبکه با کامپیوتر های موجود تبادل اطلاعات می نمایند . حتی دوربین های جدید تر با استفاده از تکنولوژی POE برق مصرفی خود را نیز از طریق کابل شبکه تامین می نمایند و حتی برخی از آنها از طریق تکنولوژی WI – FI بصورت بیسیم به شبکه متصل می شوند .

دوربین های تحت شبکه را می توان طوری تنظیم کرد که تصاویر ویدیویی را از طریق شبکه IP منتقل کنند تا در محل دیگری به صورت زنده تصاویر آن ها را مشاهده نمود و هم چنین می توان تصاویر را به صورت دائمی یا طبق برنامه زمانی ، در زمان رخ دادن اتفاق و یا با دستور کاربر ضبط کرد . تصاویر گرفته شده را می توان با فرمت های JPEG متحرک ، 4 – MPEG و یا 264.H و از طریق پروتکل های مختلف شبکه منتقل کرد و یا به صورت تصاویر JPEG منحصر به فرد ، بوسیله ی e – mail ، FTP و یا HTTP آپلود کرد

برخی دوربین های تحت شبکه علاوه بر قابلیت های تصویر برداری ، امکانات مدیریت رویدادها و قابلیت های تصویری هوشمند از قبیل تشخیص حرکت ، تشخیص صدا ، اعلام خطر و ردگیری اتوماتیک را نیز دارند . همچنین اغلب دوربین های تحت شبکه قابلیت اتصال به تجهیزات خارجی مانند سنسورها و رله ها را از طریق پورت ورودی خروجی نیز دارند . امکانات دیگر شامل قابلیت های صوتی و امکان استفاده از تغذیه تحت شبکه ( PoE ) می باشد . هم چنین قابلیت های امنیتی پیشرفته و امکانات مدیریت شبکه در برخی دوربین های تحت شبکه در نظر گرفته شده است .

دوربین های تحت شبکه مانند یک کامپیوتر دارای آدرس IP می باشند که مستقیما به یک شبکه متصل هستند و می توانند در هر نقطه ای که اتصال شبکه وجود دارد قرار گیرند . این دوربین ها با دوربین های Web camera تفاوت دارند ، زیرا دوربین های وب تنها زمانی که به وسیله پورت USB یا پورت 1394 IEEE به یک کامپیوتر PC متصل باشند کار می کنند و برای استفاده از آن ها باید نرم افزار مخصوص روی همان کامپیوتر نصب شود . در حالی که دوربین های تحت شبکه دارای وب سرور ، FTP ( پروتکل انتقال فایل ) و قابلیت ارتباط از طریق ایمیل می باشند و همچنین شامل بسیاری از پروتکل های شبکه ای و امنیتی دیگر می باشند .

منبع: